(Verslag van de wedstrijd  Raes DC Maastricht- DC Nijmegen door onze verslaggever Dennis Joosten)

En wel op zaterdag de 16e februari zou dan de laatste ronde van de KNDB nationale clubcompetitie, seizoen 2018-2019 plaats vinden…thuis spelend, tegen damclub Nijmegen…zo zag het programma van deze finale ronde eruit…er moet gezegd worden, de sfeer was gemoedelijk…zowel voor Maastricht als ook Nijmegen (ondanks de discussie wie nu de oudste stad van Nederland is??) was de rivaliteit geheel weggeëbd…er was geen sprake meer van een mogelijke promotiedans, hetzij de ontmoeting met het nachtelijke degradatiespook…zoals gezegd, de sfeer was gemoedelijk…Nijmegen kwam met een aantal mensen ietwat later…de klok wordt dan niet meteen ingedrukt…men wacht op elkaar…zo hoort het ook…

Dus, de klok was reeds het uurtje van twaalven gepasseerd, kwamen de eerste schijven in actie…vooraleer waren de signalen duidelijk dat de hersenenactiviteiten ook op een hoger niveau waren aanbeland…dus een mooie opening zou zich dan ook op enkele borden manifesteren…

Op bord 10 zat onze enige echte, zich zelf noemende prutser…voor wie dus niet weet wie dit nu is (“ja, ik was op internet aan het struinen en las bij toeval dit wedstrijdverslag”, zei de argeloze lezer die nog nooit van de prutser gehoord heeft)…Dick is de naam…speelt een ietwat, voor hem zelf, teleurstellende nationale competitie…daar tegenover staat dat hij wel ruim 20 ratingpunten meer heeft dan 8 maanden geleden…Ludger Buijs (1071) was de tegenstander…Dick, met zwart, speelde de Tsjocholjew opening…1. 32-28 gevolgd door 17-22 2. 28x17  11x22…Ludger trok ten strijde en veroverde het veld 24…Dick in de omsingeling…op de 31^e zet speelde onze man uit Nijmegen een zet die hij beter niet had gedaan…31. 34-30 25x34 32. 39x30…er volgde een vernietigende slagzet van 4 zetten diep…4 witte schijven van het bord…4 zwarte schijven van het bord…waarbij wel op een zwarte schijf op veld 50 een kroontje kon worden geplaatst…2-0…

“Invaller” Bèr moest het opnemen tegen Stef Migchelbrink (1015)…na een 1. 32-28 17-21 opening volgde op de 9^e zet, door Stef geïnitieerd, een megaruil plaats…meteen 8 schijven van het bord…lucht lekker op…even weer wat speelruimte, moet Stef gedacht hebben…beide mannen hielden daarna een tijdje beide aanvalsflankvelden (de velden 24 en 27) vast…aanvalsflankvelden…indien u aan scrabble doet, noteert u dan mee!...wellicht had Stef op de 27^e zet iets meer spanning kunnen inbouwen door 14-20 te spelen, gevolgd door 19-24…doch onze Nijmegenaar had al een 4 om 4 ruil op zijn naam staan…in dat concept is spanning een vreemd woord…na 41 zetten werd dan ook de remise overeengekomen…3-1…

Dan volgde de derde partij…en wel onze Karel (en dus niet die van Nijmegen…keizer Karel…maar onze Karel!…) speelde tegen Anton Janssen (1027)...Karel heeft zich een aantal ronden geleden zodanig vergaloppeerd dat hij de rest van de competitie bord 9 voor zich zelf had opgeëist…Gijs, niet de beroerdste, willigde dit verzoek in…met wit speelde onze man uit Linne de zgn. randspelopening…1.31-26 2. 37-31 3. 41-37 4. 46-41 om vervolgens 5. 34-29 te spelen…u ziet, we noemen deze de randspelopening!…na een 14-tal zetten bleven beide spelers met een randschijf zitten…vervolgens gingen de beide strijders toch iets meer richting centrum…Anton wat meer dan Karel, maar toch…regelmatig werd er door beiden een ruiltje geplaatst…waardoor een 9 om 9 op het bord werd getoverd…en ik zeg u…”getoverd” is het juiste woord…in een toch al wat lastige stelling hield de notatie plots op…de scribent kijken…en maar kijken!…wat is er gebeurd?…dan ziet hij opeens dat de tijdsaanduiding op 0 staat…Karel is “door de vlag” gegaan…3-3…

Maurice speelde zijn partij tegen Gerard Martens (1111)…en al na 5 zetten had onze man uit Eijsden een hekstelling…weliswaar met 2 schijven op de lange lijn…echter, op de 18^e zet kwam de cruciale fout…18. 31-26 gevolgd door 22-27…middels een forcing kwam Gerard een schijfje voor…na goed twintig zetten volgde een doorbraak…3-5…

Naast Maurice speelt ook Harry zijn wedstrijden thuis…en ditmaal tegen Albert Eggink (1074)…en ditmaal ook weer het geliefde spel der omsingeling zoekend…vanaf zet 18 werden de inleidende beschietingen gedaan…om vervolgens de controle over de eigen korte vleugel te verzekeren…het schoof langs elkaar heen…omzichtig diende er gemanoeuvreerd te worden…er zat weliswaar op de 28^e zet nog een knoeperd van een slagzet in…echter, beide heren lieten deze aan zich voorbij trekken (dus, beiden niet gezien)...maar deze bleek achteraf ook niet winnend te zijn…zie de uiteen spattingen die zich op toernooibase hebben voor gedaan…uiteindelijk, door een finesse van Harry werden de punten gedeeld…4-6…

Op bord 5 trad Eric de tegenstander Kees Hazen (1154) tegemoet…tevens kwamen de spelers ene zekere R.C. Keller (Reinier Cornelis…ik hoorde u zich al afvragen!) tegen die ze vervolgens gedurende 12 zetten gevolgd hebben…met op de 12^e zet 28-32 volgde een afwijking…een 3 om 3 ruil werd geïnitieerd…er werd nauwkeurig nagedacht omtrent de voortzetting…zet 30 werd voor Kees de aanleiding een centrumaanval op te zetten…middels 23-28 werd het laatstgenoemde veld bezet…Eric sloeg voorzichtig aan het omsingelen…optisch leek Kees aan de betere hand, maar met de bril van Eric op, waren wellicht alle varianten remise…5-7…

Tevens hadden wij deze laatste wedstrijd van het seizoen ook nog hoog bezoek…en wel uit Moskou…de Tsaar Peter de dammer had even zijn domicilie verlaten om in het mondaine Maastricht zijn kunsten te vertonen…opgehaald door de trojka van Dennis, had hij zijn eigen golfkarretje bij zich, waarmee hij zich behendig wist te verplaatsten…zijn opponent was bekend onder de naam Sammy Amusah (1102)…gaandeweg bleek dat Sammy een strippenkaart gekocht heeft met lijnnummer 29…continu stuurde hij aan op de bezetting van dit veld…naast deze occupatie bleek na een 40-tal zetten dat hij tevens een parkeervergunning had op het centrum…dit zorgde uiteindelijk voor benauwde situaties voor onze Tsaar…echter, de 57^e zet zal Amusah zich nog lang heugen…in plaats van het winnende 23-18, speelde hij 37-32 (?)…onze Tsaar was wakker geschud (!)…ging rechtop zitten, knarste zijn hersentjes om vervolgens met een geniepig offer, incl. plakker naar de remise te koersen…niet meer uit handen gevende, werd de remise na enkele zetten getekend…6-8…

Onze wereldreiziger Andy moest het opnemen tegen Jean van Ingen (1103)…ja, binnen enkele weken reist hij af daar hij wederom uitgenodigd is voor een World Cup toernooi in Turkije (overigens, met toestemming van Erdogan) om aldaar wederom zijn kunsten te vertonen voor een breed publiek…maar nu zit hij in zijn voorbereiding en speelt uiterst consciëntieus…en wel met de opening 1. 35-30  20-25…op de 8^e zet volgt de bezetting van veld 24…na heel wat zetten die ongeveer elkaars gelijke zijn, probeert onze man zijn territorium uit te breiden middels de bezetting van veld 23…via een afruil naar achteren door Jean ontstaat er een dun 4 om 4 standje waarin de remise vervaarlijk loert…bij correcte gespeelde zetten zullen de punten gedeeld dienen te worden…maar wat gebeurt daar?...ja, daar op het bord van Andy…in plaats dat Jean het altijd remise zijnde 8-13 speelt (na 31-26 wordt 21-27 gespeeld en bij een goede voortzetting is het remise), zet hij 21-27??...Andy, al in bloedvorm stekende, heeft honger, ruikt bloed, en laat niet meer los…8-8…

Dan is het woord aan onze scribent…net terug van het Nederlands Kampioenschap alwaar hij een niet onverdienstelijke 2^e plaats heeft bereikt…benamingen als “Vice Weltmeister van Nederland” en “De 1^e plaats na de kampioen” werden al door enkele lieden gescandeerd…dus hij zou in bloedvorm moeten zijn (!?)…of trad de vermoeidheid op na zo een week lang dammen…zijn tegenstander had de naam Denise van Dam (1134)…het duel der duellen…of toch niet (??)…Dennis tegen Denise…het nadeel van Dennis was dat hij niet zo een illustere achternaam als Denise had…na een 1. 32-28 18-23 2. 33-29 opening door witspeler Denise, werd de stelling na de 13^e zet middels 9-13 door zwart op scherp gezet…een dubbele dreiging…na het gedwongen 33-28 volgde een slagwisseling waarbij 8 schijven het bord moesten verlaten…met een witte schijf op het veld 19 (?!)…in plaats van het gespeelde 13-19, was 5-10 wellicht een schijfwinst geweest…ik dacht abusievelijk van niet (??)..voorts ontstond er een interessante flankaanval, waarbij uiteindelijk ik een mogelijke 3 om 3 als remise getaxeerd had…blijkt wederom niet te kloppen (??)...met een grappige finesse is dit gewoon winst (!)…dus tot twee maal toe de winst gemist (??)…u begrijpt, na het afgelopen NK kan het niet anders dan dat de scribent door vermoeidheid geplaagd wordt…9-9…

De laatste partij, en wel die nog van het seizoen 2018/2019, werd gespeeld tussen topscoorder Gijs en oud-Limburger Hans Ladage…de gespeelde opening werd in het verleden ook wel eens toegepast door ene R.C Keller…na een boeiend middenspel, werd Gijs gedwongen een schijf te offeren…vervolgens werd er nog een schijf geofferd waarbij een doorbraakmogelijkheid ontstond…een tegenoffer werd toegepast…middels een  vernuftigheid trachtte onze man met twee schijven door te breken…na 66 zetten werd met twee dammen tegen een dam en 4 schijven uiteindelijk de remise afgedwongen…10-10…

De laatste wedstrijd van het seizoen is in een vriendschappelijk gelijkspel geëindigd…de 7^e plaats is voor Maastricht in het jaargang 2018/2019 gereserveerd…tot in de eeuwigheid…11 wedstrijden gespeeld…11 wedstrijdpunten…111 bordpunten…overigens, kan het zijn dat het komend weekend carnaval is (!!)…

Nou, beste mensen, de scribent gaat zich ten ruste leggen…de nationale clubcompetitie is ten einde voor ons…volgend seizoen zal er weer een mogelijkheid zijn om tot nog grotere hoogte (??!!) te stijgen…voor eenieder nog een mooi verder verloop van het damseizoen…en speciaal voor Valère…kop op, de Vlaamse Leeuw gaat altijd door!!

De scribent